Student zijn in tijden van corona-maatregelen. Veel van de dingen die je deed, zijn weggevallen of tijdelijk onbelangrijk geworden. De wereld lijkt collectief in een gedwongen adempauze terecht gekomen. Wat te doen als alles stilstaat?
Ben jij een student die, ook in quarantainetijd, richting wil geven aan je eigen leven? Dan is deze blog voor jou.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil deze coronacrisis niet verheerlijken of voorbijgaan aan alle mentale of economische ingewikkeldheden die er zijn. Maar nu de situatie toch is, zoals die is – help ik je graag op weg om van deze tijd, een betekenisvolle tijd te maken.
Er lijkt wel een wereld vóór corona, en eentje erna. Borrelen, daten, tentamenstress , deadlines, festivals, reizen… Het lijkt een ander tijdperk. Waar de lente ons naar buiten roept, een blij, vrij leven je toelacht, zijn we nu gebonden aan huis, je 8 m2 studentenkamer, of zit je zelfs weer bij je ouders thuis.
Dat er een ingrijpende verandering heeft plaatsgevonden zal niemand ontkennen. Wanneer zoiets plaatsvindt, ontstaat er ruimte om te reflecteren. Jij kunt deze crisis benutten, door van een afstandje naar je eigen leven te kijken. Ongetwijfeld doe je dat al.
En? Wat vind je moeilijk? En wat bevalt je goed? Wat merk jij vooral aan jezelf en de dingen die je (niet meer) doet? Hoe voel jij je nu? Met welke grote veranderingen heb jij te dealen? En hoe vind je dat?
Nu de wereld stilstaat en je aangewezen bent op jezelf en die paar mensen om je heen – Wat doet er voor jou eigenlijk echt toe? Er zullen dingen zijn die je mist en er zullen dingen zijn die je goed bevallen. Misschien voel je je wel opgelucht dat je even helemaal niets hoeft, geen sociale verplichting hebt. Of merk je dat sommige vriendschappen waardevoller voor je zijn, dan je eerder dacht.
Wat ik merk? Dat die lege weekenden eigenlijk wel heel veel rust geven. Van leven in een ratrace, een sneltrein, blijk ik eigenlijk best wel goed in niets moeten, nergens heen kunnen. Ineens vallen kleine dingen me op, ik leef in het nu. En ja, ergens is het heerlijk en rustgevend dat die sociale norm, en onbedoelde druk van steeds weer afspreken, afspreken… voor 120% moeten leven, álle kansen kunnen grijpen en alle reizen moeten maken, er nu even niet is. Voor wie deed ik dat eigenlijk? En wil ik dat nog wel?
De kunst is om datgene wat je wilt, te herkennen, en te érkennen. Pas daarna kun je iets veranderen. Als je bereid bent stil te staan, dan kun je gaan zien wat je wilt, en waar je voor staat. En dat is waar je invloed ligt.
Als je jezelf de ruimte geeft om te reflecteren, dan kun je deze periode betekenisvol gaan maken. Jouw ervaringen van nu, gebruiken om je leven ‘na corona’ – te herkaderen. Stond je eerder nog bij iedere borrel en had je het gevoel dat je niet af kon zeggen, is alles nu afgeblazen en zit je thuis. Misschien voelt het wel lekker rustig, of pak je een oude hobby weer op. Of je bent ontzettend opgelucht dat je bijbaantje stopt. Je vraagt je af waarom je deze studie doet.
De afgelopen jaren zijn allerlei gewoontes, overtuigingen in onze dagelijkse routine geslopen, waar je -als je er middenin zit- heel moeilijk uitkomt. Omdat je een aanname hebt- ‘ik kan toch niet zomaar stoppen met mijn studie’, of omdat onze omgeving ons onbedoeld druk oplegt – ‘binnen x aantal jaar afstuderen’, of omdat de maatschappij is gebouwd op overtuigingen en economische groei – ‘doorstuderen is belangrijk’. Deze aannames, overtuigingen, gewoontes, structuren, zijn in deze coronacrisis misschien wel een deel van hun waarde of betekenis verloren. Of simpelweg nu niet relevant.
En als jij écht wil dat er iets verandert, sta dan even stil. Wat voel je, wat merk je aan jezelf? Wat waardeer je meer dan ooit? Welke stressfactoren zijn er weggevallen. Of wat mis je, waarvan je eerder niet wist dat je er zoveel waarde aan hechtte? Gebruik dit als startpunt om richting te geven. Dan kun je gaan herkaderen wat voor jou écht belangrijk is.
Om daar ná corona, in jouw nieuwe normaal een beetje -of heel veel- van te blijven doen.
