Pauline, tweedejaars student, een vlotte meid, komt mijn praktijk binnen. “Het voelt zo gek dat ik hier zit. Soort aanstellerig ook. Zegt ze huilend. Maar ik voel me rot en het gaat niet over. Het voelt zo stom, ik heb fijne vrienden, ik vind mijn studie leuk en heb op zich best veel te doen. En ik doe heel veel leuke dingen. Maar toch lukt het me niet om me beter te voelen”
Het lijkt wel één van de grootste misvattingen van deze tijd. Als je maar genoeg leuke dingen doet, dan gaat het vanzelf goed. Je leven vullen met ervaringen, doen waar je gelukkig van wordt, die focus op ‘je blij voelen’. Doen waar je zelf zin in hebt, wat goed voelt. Weer een reisje hier, een feestje daar. Op de middelbare school wordt je gezegd – ga doen wat je léuk vindt. Kies een studie die bij je past. Want je moet nog je hele leven werken. En soms wordt er nog gevraagd ‘waar ga je studeren’.
Maar hoe wéét je wat je leuk vindt?
En geeft iets doen wat je léuk vindt, daadwerkelijk voldoening?
Als je het mij vraagt: Ja. En nee.
Mijn grootste ergernis: Waarom vraagt niemand je op de middelbare school: ‘Hee, wie bén je eigenlijk? Wat kún je? Wat maakt jou jou? En nu je toch op deze aardbol bent gezet, welke bijdrage wil je daarmee leveren? Welke invulling wil je geven aan je leven? Wat beweegt je. Wat ergert je. Wat kan er beter, of anders. Waar ligt jou kracht en wat ga je daarmee doen?
Naast een focus op jezelf, een focus op elkaar. Een beetje voor elkaar zorgen. Iets bijdragen. Van belang zijn. Je inzetten. Ieder op zijn eigen manier, met zijn eigen zijnswezen.
De afgelopen jaren lijkt er onterechte aandacht gekomen voor het individu. Je moet succesvol, of gelukkig zijn. Ik pleit hier voor een beetje meer collectief. Voor een een mooi evenwicht tussen een beetje goed in je vel zitten én voldoende aandacht voor je omgeving. Absoluut, het is waardevol als je leert om goed voor jezelf te zorgen, je grenzen aan te geven, plezier te maken. Maar laten we onszelf niet té belangrijk maken.
Want alleen maar streven naar gelukkig zijn, gaat je nooit de voldoening geven die je eigenlijk hoopt. Ik gun jou dat je bewust invulling kunt geven – richting geven aan je leven, op basis van jouw mogelijkheden én onmogelijkheden (ja, er zijn ook dingen die je niet kunt én nooit goed zult kunnen). En dat de wereld daar dan ook nog een beetje beter van wordt. Dat lijkt me een mooi streven.
