Hoe zou het zijn als we wat meer shit met elkaar gaan delen? Dat je rot voelen er óók gewoon bij hoort. Dat het leven niet maakbaar is en je je soms gewoon ontzettende loser voelt.
Ik zou wel willen dat we iets gelukkiger ongelukkig kunnen zijn.
Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedere student een gelukkig leven, maar geluk zou wat mij betreft veel minder een doel op zich moeten zijn. Ik las laatst een artikel van Dirk de Wachter (Vlaamse psychiater) en ik ben het hartstikke met hem eens. ‘Een gelukkig gevoel is de bijkomstigheid bij het maken van zinvolle, betekenisvolle keuzes’ en ‘altijd alles leuk vinden lijkt me een vergissing’. Het leven barst van de ups en downs en daar hebben we het maar gewoon mee te doen.
Iedere student die ik spreek heeft zijn eigen verhaal. Worstelt met vragen, gevoelens. En wat me in het algemeen opvalt – allemaal delen we het idee dat het gevoel van ellende er niet ‘mag’ zijn. Zo snel mogelijk weer blij voelen. En opvallender nog – het gebrek aan geluk is een product van eigen falen.
Het lijkt soms wel of we volledig verantwoordelijk zijn geworden voor ons eigen geluk. We horen ons eigen succes te maken. Plaatjes van anderen die zich fantastisch voelen, Instagram, Facebook, houden dat beeld in stand. Van nature vergelijken we onszelf namelijk met mensen die knapper, beter, slimmer zijn. Meerdere keren per dag wordt jouw overtuiging bevestigd: Zij wel, jij niet. Zo blijf je de uitzondering. Je hebt het niet voor elkaar. Je voelt je alleen, onzeker en hebt continu het gevoel dat het beter kan, dat er méér uit het leven te halen valt.
We maken onszelf tot een geluksproject. En bij een beetje tegenslag nemen we dat onszelf kwalijk. En dat houden we dat vooral voor ons, want het is natuurlijk minder charmant een post te plaatsen hoe je erdoorheen zit. Maar je dacht dus dat je de enige was. Mooi niet.
Hoe zou het zijn om wat meer shit met elkaar te gaan delen. Zeg je huisgenoot, clubgenootje, vriend, vriendin, wie dan ook, gewoon eens hoe het echt zit. Wat zou het jou opleveren om gewoon af en toe eens te mogen balen. En daar nog eerlijk over te zijn ook?
Het leven is af en toe gewoon lastig. En zeker niet altijd mooi. En ja, je kunt diep gaan. Niet makkelijk, en zeker niet leuk. Maar in deze ikkige maatschappij zou je bijna gaan geloven dat je rot voelen abnormaal is. Maak geluk niet tot een obsessioneel doel. Geen geluk is niet mislukt, geen geluk is de eerste stap naar verbinding. Leef je leven. Zorg voor jezelf, zorg voor je omgeving, zorg een beetje voor elkaar. En als het in de tussentijd lukt om een klein beetje te ontdekken wie je bent, wat je wilt, hoe je invulling aan dit leven gaat geven, mag je meer dan tevreden zijn. Dan komt geluk daar vanzelf bij.
Hoe zit dat bij jou? Mag jij je ongelukkig voelen? En laat je dat merken, of niet?
