Ik zal je iets verklappen. Áls jij een leven wilt waarin je ZELF, je eigen, vrije keuzes maakt, dan kun je gewoon niet iedereen te vriend houden. Dat gaat gewoon niet gebeuren. Ja eerlijk, het zou wel lekker zijn….Dat anderen dat zeggen: ‘tjee, wat doe je dat goed’ of ‘ja joh, als jij er geen zin in hebt – lekker afbellen dat feestje’ of ‘natuurlijk, gewoon stoppen met je studie!’ Dat ze jou die bevestiging geven die je eigenlijk het liefste wilt. Dan weet je zeker dat je goed bezig bent. Maar ja, zo werkt het dus niet.
Meestal doe je iets niet, of juist wel, omdat het aan die bevestiging ontbreekt. Je doet ‘wat hoort’ of ‘wat goed is’. Of iets anders in jou houdt je tegen om een keuze te maken waar jij echt blij van wordt.
Voor mij is het lang een reden geweest om niet te gaan schrijven. Want doe ik het wel goed, schrijf ik wel interessant en wat vinden anderen daarvan? Hoe slim, zelfverzekerd, of hoe oud je ook bent, daar hebben we dus blijkbaar last van. Zo ook de studente (23) die ik laatst sprak. “Waarom vind ik het toch zo moeilijk om een keuze te maken? Ik denk er zo goed over na, dat ik op een gegeven moment overal wel een voor- of een nadeel voor heb gevonden. Maar het helpt niet. Ik weet het dan gewoon niet meer, wat ik echt zelf wil. Uiteindelijk gebeurt er dus helemaal niets. En dan baal ik daar natuurlijk weer van”.
En jij? Waarom doe jij iets eigenlijk niet? Wil je die ander niet teleurstellen, vind je het lullig, of onaardig, ben je bang dat je dan arrogant gevonden wordt, ‘hoort het niet’ of wil je ‘gewoon niet al te moeilijk doen’? Hoeveel bevestiging heb jij nodig voor de keuzes die je maakt?
Hoe zou jouw leven eruit zien als je je een héél klein beetje méér doet wat je echt zelf wil?
Ik zit hier in ieder geval te schrijven. Met koffie. En een koek. Want het moet wel een beetje leuk blijven 🙂
En jij? Wat ga jij als eerste doen?